Ό,τι κόψει ο νους του Κωστάκη

Σήμερα γιορτάζουν μαζί με τους Χαραλάμπηδες και τις Χαρές και οι Πάμποι.   Αμαρτία μου εξομολογουμένη, στα νιάτα μου όσους έφεραν το όνομα «Πάμπος» τους σνόμπαρα. Μου ακουγόταν τόσο… κυπριακό τζαι χωρκάτικο το όνομα τούτο, που μέχρι και την κολλητή μου τη Μαρία απογοήτευσα, όταν μου σύστησε τον αρραβωνιαστικό της:  - «Καλό παιδί δεν λέω, αλλά ίσια Πάμπο ήβρες να αγαπήσεις!» ————— Για χρόνια στις προσευχές μου επαρακαλούσα τον Θεό να μου στείλει έναν καλό στιχουργό, διότι όσους στίχους εδιάβαζα δεν με εκφράζαν τζαι ούτε με εμπνέαν.  Ακούστε λοιπόν πώς τον βρήκα:    Εγώ ήμουν στρατιώτης με βουκκούαν τραχουράτην, ενώ τζείνος είσιεν μαλλίν ως τους ώμους τζαι γενιάδα μακριάν, όταν τον επρωτογνώρισα. Εσυμμετείχαμεν τζαι οι θκυο ως χορωδοί στην παραγωγή της «Νόρμα» του Bellini, που ανέβασε η Λυρική Σκηνή στα τέλη της δεκαετίας του ’80.   Παρόλο που το επάγγελμά του ήταν receptionist, αφού είχε σπουδάσει ξενοδοχειακά στη Γερμανία, οι καλλιτεχνικές του ανησυχίες τον έσπρωχναν έντονα σ