ΠΩΣ ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΟΝ ΠΑΜΠΟ ΚΟΥΖΑΛΗ - Κώστας Κακογιάννης

Σήμερα γιορτάζουν μαζί με τους Χαραλάμπηδες και τις Χαρές και οι Πάμποι. 

Αμαρτία μου εξομολογουμένη, στα νιάτα μου όσους έφεραν το όνομα «Πάμπος» τους σνόμπαρα. Μου ακουγόταν τόσο… κυπριακό τζαι χωρκάτικο το όνομα τούτο, που μέχρι και την κολλητή μου τη Μαρία απογοήτευσα, όταν μου σύστησε τον αρραβωνιαστικό της: 

- «Καλό παιδί δεν λέω, αλλά ίσια Πάμπο ήβρες να αγαπήσεις!»

—————

Για χρόνια στις προσευχές μου επαρακαλούσα τον Θεό να μου στείλει έναν καλό στιχουργό, διότι όσους στίχους εδιάβαζα δεν με εκφράζαν τζαι ούτε με εμπνέαν. 

Ακούστε λοιπόν πώς τον βρήκα: 

 

Εγώ ήμουν στρατιώτης με βουκκούαν τραχουράτην, ενώ τζείνος είσιεν μαλλίν ως τους ώμους τζαι γενιάδα μακριάν, όταν τον επρωτογνώρισα. Εσυμμετείχαμεν τζαι οι θκυο ως χορωδοί στην παραγωγή της «Νόρμα» του Bellini, που ανέβασε η Λυρική Σκηνή στα τέλη της δεκαετίας του ’80.

 

Παρόλο που το επάγγελμά του ήταν receptionist, αφού είχε σπουδάσει ξενοδοχειακά στη Γερμανία, οι καλλιτεχνικές του ανησυχίες τον έσπρωχναν έντονα στα πολιτιστικά. Εφιλέψαμεν, επιφανειακά όμως.

 

Εκόντεψεν ο τζαιρός να πάω για σπουδές στην Αμερική τζαι στο κατώφλιν του χαλαμάντουρου που ενοικίαζα σαν στρατιώτης στη Λευκωσία, άφηκεν μου διακριτικά, για να μεν με ενοχλήσει που εμελετούσα με τις ώρες πιάνο, μια κασέτα με τα πιο όμορφα τραγούδια της ΝΕΝΑΣ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΥ που ελάτρευε. Ούτε σημείωση, ούτε αντίο…

 

Κύλησαν τα χρόνια τζαι γυρνώντας στην Κύπρο εδιορίστηκα καθηγητής στο δημόσιο. Το άππωμαν του σταρ όμως είχα το, διότι παράλληλα ήμουν μαέστρος της Διάστασης, συνθέτης επιτυχημένων τηλεοπτικών εκπομπών τζαι επήα τζαι Γιουροβίζιον!

 

Ήταν στα μέσα Ιουνίου του 1999, 10 χρόνια μετά το αντίο με την κασέτα, όταν αποφάσισα να πάω στο θέατρο Ριάλτο για να ακούσω τη ΝΕΝΑ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΥ που έδινε συναυλία.

 

Μέχρι να ξεκινήσει η παράσταση, λάουντ όπως ήμουν, εγύριζα δεξιά-αριστερά από τη θέση μου για τα γνωστά φιλούθκια τζαι τα επιδειχτικά «public relations». Πίσω μου ακριβώς, ένας λεπτός κύριος, ξυρισμένος. Φορούσε εφαρμοστή άσπρη φανέλα. Τα κοντά και αραιά του μαλλιά μαρτυρούσαν ότι σύντομα θα αποχαιρετούσαν τον ιδιοκτήτη τους. Καμία απολύτως συγκίνηση δεν έδειξε, όταν συναντηθήκαν τα βλέμματά μας, που είχεν μπροστά του τον… Κακογιάννη!

 

Στο διάλειμμα όμως εττουμπάραμεν τυχαία στην είσοδο της τουαλέτας και έτσι η συνομιλία ήταν αναπόφευκτη. 

-«Γεια σου Κώστα», μου είπεν, «είμαι ο Πάμπος». 

Έκαμα πως εκατάλαβα, αλλά χαμπάρι. Τελικά αφού μου εξήγησεν, συνειδητοποίησα πως ήταν ο μακρυμάλλης ο Πάμπος που την όπερα.

 

Εχάρηκα που την μιαν, αλλά ταυτόχρονα σαν να είχα μπροστά μου έναν εντελώς διαφορετικό πλάσμα.

Στη δεκαετία που μεσολάβησε, εγκατέλειψε τα ξενοδοχειακά, εσπούδασεν ιστορίαν - αρχαιολογία στο πανεπιστήμιο Αθηνών τζαι ήταν πλέον συνάδελφος, διορισμένος στο δημόσιο ως φιλόλογος. Παράλληλα εργαζόταν τζαι ως δημοσιογράφος πολιτιστικών και διορθωτής σε γνωστή εφημερίδα. Έγραφεν τζαι ποίηση. 

Πόσον ανατρίχιασα, όταν συνειδητοποίησα ότι ο αποχαιρετισμός και η επανασύνδεσή μας έγινε με Νένα Βενετσάνου! Εξαναφιλέψαμεν αμέσως, κολλητάρια.

 

Τζείνες τις μέρες έγραφα τη μουσική για το soundtrack της ταινίας «The Road to Ithaca», τα αγγλικά τραγούδια της οποίας ερμήνευε η Αλέξια. Ήθελα όμως να μεταφραστούν και στα ελληνικά και αφού απόρριψα (με θράσος) τους στίχους ενός πασίγνωστου Ελλαδίτη στιχουργού (που υπογράφει ακόμα και επιτυχίες του Χατζιδάκι!) πρότεινα στον Πάμπο να δοκιμάσει να γράψει τους πρώτους του στίχους για τραγούδι, μιας και ήταν ποιητής.

 

Με το που τους ολοκλήρωσε και τους διάβασα, έλαμψε το πρόσωπό μου. Ο στιχουργός για τον οποίο προσευχόμουν τόσα χρόνια, ήταν ο Πάμπος o μακρυμάλλης που την όπερα.

 

Πέρασαν 25 χρόνια που τότε τζαι στίχους άλλου δεν μελοποιώ, παρά μόνον όταν είναι μέρος κάποιου συμβολαίου για κάποια τηλεοπτική ή κινηματογραφική παραγωγή.

 

Σαν τον Πάμπον εν έσιει!!

———————————

Και έτσι μου την έφερε ο καλός Θεούλλης και το όνομα που σνόμπαρα να πρέπει να το φωνάζω από το ξημέρωμα ως τα μεσάνυχτα.

Χρόνια πολλά λοιπόν, σε όλους τους Κυπραίους Πάμπους

αλλά και στον δικό μου που έχει διπλή γιορτή, αφού απόψε γίνεται 60!

------------------

Εδώ μια από τις πιο όμορφες συνεργασίες μας από τις συναυλίες μας για τα 30 χρόνια δημιουργίας μου στο Παρίσι στην Unesco 

ΤΑ ΣΤΕΦΑΝΑ ΤΑ ΑΜΙΛΗΤΑ

μουσική ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

στίχοι ΠΑΜΠΟΣ ΚΟΥΖΑΛΗΣ

ερμηνεία ΜΑΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Άμα τους δω ζηλεύκω τους

τους άσπρους τους λεμοναθούς

που τους φιλούν οι μέλισσες

τζι ύστερα κάμνουν μέλι

Είχα τζι εγώ στην πόρτα μου

πλατύφυλλους βασιλικούς

Μα εμείνασιν αμύριστοι

Κανένας δεν τους θέλει

Τωρά θωρώ ξαναθωρώ

τα στέφανα του γάμου μας

πάνω που το κρεβάτι μας

περίλυπα τζι αμίλητα

Τωρά μετρώ ξαναμετρώ

τα χρόνια που περάσασιν 

τζι εκλείσαν τζι εμαράνασιν

τα σιείλη μου τ' αφίλητα

Άμα τες δω ζηλεύκω τες

τες πέτρες ούλλες του γιαλού

που τες φιλούν τα κύματα

τζιαι γίνουντ' ασημένιες

Είχα τζι εγώ στα σιέρκα μου

βρασιόλια του παλιού τζιαιρού

Μ' αλλάξαν τζι εγινήκασιν

καδένες σιδερένιες

Costas CACOYANNIS Κώστας ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ Mara Constantinou  Πάμπος Κουζάλης Pambos Kouzalis  Costas Cacoyannis B Costas Cacoyannis Kostas Kakogiannis  Parakentro / Παράκεντρο Pambos Kouzalis II