ΠΩΣ ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ Κώστας Κακογιάννης
Τη Γεωργία Νεοκλέους την γνώρισα πριν από 5 χρόνια, όταν φοιτούσε στην τρίτη γυμνασίου. Την είχε φέρει ο πατέρας της από τη Λάρνακα για να την ακούσω από κοντά. Είχα ήδη μια ιδέα για το ταλέντο της, αφού ήρθε συστημένη από την καθηγήτριά της στο σχολείο. Μου είχαν στείλει κι ένα βιντεάκι, στο οποίο τραγουδούσε το «Έχω ένα μυστικό» της Βουγιουκλάκη. Η ερμηνεία ήταν χαριτωμένη, αλλά η φωνή καμία σχέση δεν είχε με τη βαθιά και τόσο εκφραστική φωνή που όλοι λατρεύουμε σήμερα.
Καθίσαμε στο σαλόνι—εγώ στον καναπέ και αυτή με τον πατέρα της στις πολυθρόνες απέναντι.
«Πολύ ωραία η ερμηνεία σου στο "Μυστικό"», της είπα. «Θες, όμως, να μου πεις και κάτι άλλο, έτσι για να γνωρίσω καλύτερα τη φωνή σου;»
Και τότε, μου τραγούδησε α καπέλα τον «Θρήνο της Παναγίας». Ένα σοκ με διαπέρασε! Η εκφραστικότητα και η απίστευτη χροιά που έβγαζε αυτό το μικροκαμωμένο κοριτσάκι ήταν κάτι το μοναδικό.
Συνήθως δεν δυσκολεύομαι να επιλέξω ποιο κομμάτι να δώσω σε κάθε ταλέντο που με επισκέπτεται (τους "Χαρταετούς", όπως τους αποκαλώ). Ενώ, λοιπόν, προγραμμάτιζα να της δώσω κάτι παιχνιδιάρικο, η συγκλονιστική της ερμηνεία με έβγαλε από τα νερά μου. Θυμήθηκα, όμως, ένα δικό μας τραγούδι—ένα ελεγειακό κομμάτι, το «Φεύγεις και δεν Επρόκαμα». Το δοκιμάσαμε και το ερμήνευσε άψογα με τη μία. Όμως, αποφάσισα πως δεν ήταν σωστό να τη συστήσουμε στο κοινό με ένα θρηνητικό κομμάτι.
Αστραπιαία, θυμήθηκα τον «Έρωτα τον Γητευτή», που το κοινό λάτρεψε και σφράγισε την καλλιτεχνική μας συνεργασία. Αφού ηχογραφήσαμε το τραγούδι και γυρίσαμε το βιντεοκλίπ, χαλαρώσαμε λίγο, πριν αναχωρήσουν για τη Λάρνακα. Τότε, ο πατέρας της μού εκμυστηρεύτηκε τα όσα περνούσαν: ότι η μητέρα της, η Τζένη, ήταν καρκινοπαθής και ότι το τραγούδι αυτό θα της έδινε μεγάλη χαρά.
Ο Πάμπος δεν ήταν παρών στην πρώτη συνάντηση, αλλά ταυτίστηκε με τη Γεωργία, αφού περνούσε ένα παράλληλο δράμα με τον αδελφό του, τον Πέτρο, στην Αθήνα. Ο "Γητευτής" όντως έδωσε και στον Πέτρο και στην Τζένη χαρά και κουράγιο. Όμως ο Θεός, τέτοια άγια πλάσματα τα θέλει κοντά του. Τους χάσαμε και τους δύο από την ίδια ασθένεια μέσα σε 24 ώρες, στις 9 και 10 Ιανουαρίου 2020.
Οι ακολουθίες τους τελέστηκαν την ίδια μέρα. Για να τους αποχαιρετήσουμε, έβγαλα από το συρτάρι το «Φεύγεις και δεν Επρόκαμα», το πρώτο δικό μας κομμάτι που ερμήνευσε η Γεωργία και που έμελλε να είναι ο μουσικός θρήνος για το χαμό της Τζένης και του Πέτρου.
Πέντε χρόνια πέρασαν από τότε, χρόνια στα οποία η ροή της ζωής και των δύο οικογενειών ανατράπηκε ανεπανόρθωτα. Κάθε κουβέντα έχει ως αναφορά τα αγαπημένα τους πρόσωπα, αφού η απώλεια άλλαξε για πάντα την κοσμοθεωρία τους.
Κάπου εκεί, όμως, ήρθε ένα άλλο τραγούδι—το «ΤΩΡΑ»—για να επαναφέρει την τάξη. Αλλά για αυτό, θα μιλήσουμε μια άλλη φορά.
https://youtu.be/QTGUlxTeo6k?si=kGPNns1culdfA_ct
«ΦΕΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΡΟΚΑΜΑ»
μουσική ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
ποίηση ΠΑΜΠΟΣ ΚΟΥΖΑΛΗΣ
ερμηνεύει η ΓΕΩΡΓΙΑ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ
Φεύγεις και δεν επρόκαμα
να σ’ αποχαιρετήσω
Πώς θα μπορέσω χώρια σου
τόσον καιρό να ζήσω;
Ρίχνω στο δρόμο σου νερό
πλατάνι να φυτρώσει
να σε φυλάει απ’ το κακό
να μην κοντοζυγώσει
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου