Ό,τι κόψει ο νους του Κωστάκη

  Εκείνη ήταν η ώρα μηδέν! Όπως είδε τον γιο της, πετσί και κόκκαλο, να τρέμει σωριασμένος στο πάτωμα, ξύπνησε μέσα της μια τέτοια δύναμη, που με μια κραυγή σαν κεραυνός κοίταξε πάνω και φώναξε:  «Ή που θα μου στείλεις τούτη τη στιγμή δυο αγγέλους για να τον σώσουν ή πάρε τον μαζί Σου, γιατί δεν αντέχω άλλο τούτο το βάσανο!» Και τότε, λες και άνοιξαν οι ουρανοί και την άκουσαν. Ο ανήμπορος Μιχάλης* βρήκε τη δύναμη και σηκώθηκε. Αμίλητος, άρπαξε τα κλειδιά του αυτοκινήτου και έφυγε με ιλιγγιώδη ταχύτητα.  Φοβήθηκε μήπως και δεν τον ξαναδεί. Οι αγώνες της για να σώσει τον πρωτότοκό της ατέλειωτοι. Μόνη της ανάγιωσε και τα 3 παιδιά της, δουλεύοντας μέρα νύχτα μπροστά από μια ραπτομηχανή, αφού ο άντρας της τους εγκατέλειψε από νωρίς. Ξόδεψε ό,τι είχε και δεν είχε και χρεώθηκε άλλα τόσα για υποσχόμενες θεραπείες σε κέντρα αποκατάστασης στην Κύπρο και στο εξωτερικό. Μέχρι και στο Ισραήλ πήγαν σε έναν γιατρό που έταζε θαύματα με μεταγγίσεις αίματος. Όλα μάταια. Η ηρωίνη ήταν πια ο αφέντης του

Το Ενετικό Γεφύρι της Ελιάς (16ος αιώνας) βρίσκεται στα διοικητικά όρια του χωριού Φοινί.  Το όνομα φημολογείται ότι το πήρε από ένα δέντρο ελιάς που βρισκόταν κοντά. Πρόκειται για οξύκορφο, πετρόκτιστο γεφύρι μικρογραφία του ξακουστού γεφυριού του Τζελεφού, που βρίσκεται 2 χιλιόμετρα πιο κάτω. Το ρυάκι που διασχίζει από κάτω είναι ένας παραπόταμος του Διαρίζου, ο Φοινιώτης. Αν έχετε... «εξερευνητική διάθεση», μπορείτε να το επισκεφθείτε όπως και εμείς χθες με τα πόδια, από τον χωματόδρομο που οδηγεί σε αυτό από τους Αγίους Αναργύρους του Φοινιού (γύρω στα 8 χιλιόμετρα). Η διαδρομή είναι ιδιαίτερα όμορφη το φθινόπωρο και την άνοιξη. Προσέξτε όμως να μεν ξιπαστείτε, όταν θα περνάτε δίπλα από κάποιες μάντρες που έχουν… φιλικά σκυλάκια. Εμείς μια χαρά τα χαιρετήσαμε, ο καημένος ο Ξενάκης όμως... εβράχηκεν που τον φόον του, όταν τα είδε! Αν το αυτοκίνητό σας είναι saloon, καλύτερα να πάτε είτε από το χωριό Καμινάρια, αφού απέχει μόλις 4 χιλιόμετρα ασφάλτινου δρόμου, είτε από τον δρόμο