Ό,τι κόψει ο νους του Κωστάκη

Ο Στέλιος Ρόκκος κατασκευάζει τα μοναδικά ξύλινα έπιπλα του.  Χτες είπαμε να ξεκινήσουμε περπάτημα από νωρίς για να μην κουβαλάμε το δείπνο μαζί μας. Έτσι γύρω στις 4 αποχαιρετήσαμε το Παράκεντρο με προορισμό τον «Βράχο του Δράκοντα». Ζέστη πολλή, αλλά μας παρηγορούσε το γεγονός ότι οι Φινλανδοί πληρώνουν για να δρώσουν στις σάουνες, ενώ εμείς βρεχόμασταν και αποβάλλαμε τις τοξίνες… δωρεάν. Στα τρία χιλιόμετρα φτάσαμε. Κοντοσταθήκαμε για λίγο στο σιος για να θαυμάσουμε τον επιβλητικό βράχο. «Γοτ α μπιούτιφουλ ΡΟΚ», αναφώνησα με προφορά Downton Abbey και κτυπά το κινητό. Ο Στέλιος ΡΟΚκος! Σημαδιακό! Ο Βράχος του Δράκοντα στη Λεμύθου Πριν καν απαντήσω, πέρασε από μπροστά μου φλασιά η γκάφα μου μαζί του. Δεν ξέρω αν θυμάστε που με προσκάλεσε πέρσι στη συναυλία του να γνωριστούμε και εγώ, αφού μιλήσαμε, αναχώρησα το διάλειμμα για Λεμύθου. Την επομένη έμαθα ότι, αφού είχε πει τα καλύτερα για τον Κωστάκη στις 2,500 των παρευρισκομένων, τον φώναξε στη σκηνή. Τι κι αν τον κάλεσε μια κ...

  Ξεκινήσαν με στόχο τα 10 χιλιόμετρα περπάτημα, ξέρετε, αυτά που καταλυούν τις πίτσες, τα γαριδάκια, τη νουκατίνα της Ειρήνης και τις λοιπές αμαρτίες που καταβρόχθισαν το Σαββατοκύριακο, με πρόφαση την ονομαστική εορτή του Κωστάκη. Με το αυτοκίνητο οδήγησαν για κανένα τέταρτο προς τον Πεδουλά, στους πρόποδες ενός βουνού το οποίο ο συνθέτης της παρέας αποκαλεί «Άστραψεν η Ανατολή» (Στην κορφή του ερμήνευσε πέρσι το ομώνυμό τους τραγούδι). Ο Κωστάκης, που όταν έφευγαν είχε την έννοια του στα drone και τα αξεσουάρ, ξέχασε να πάρει μαζί του το νερό του και έτσι για όλη τη δύσκολη και ανηφορική διαδρομή είχαν ένα μόνο μπουκαλάκι και για τους δυο. Ευτυχώς η προσμονή για το μαγικό ηλιοβασίλεμα στην κορφή τους έδινε δύναμη και ξέχασαν τη δίψα τους. Πέρασαν 90 λεπτά ανηφόρας. Ο Κουζάλης μπροστά με τα ορειβατικά μπαστούνια του, ενώ ο ρομαντικός Κωστάκης λίγο πιο πίσω, τάχα μου για να θαυμάζει τη θέα. Εκατόν μέτρα πριν φτάσουν στο τέρμα, ο δεύτερος εντόπισε χαμηλά στο βάθος ένα απάτητο δρομά...

Ξεκινούμε σήμερα ένα αφιέρωμα στο χωριό Μιτσερό, έναν ιερό τόπο με ιστορία χιλιάδων χρόνων αποτυπωμένη στους τόνους σκουριάς από τα αρχαία μεταλλεία που το περιτριγυρίζουν. Το Μιτσερό βρίσκεται 28 χλμ. νοτιοδυτικά της Λευκωσίας, κτισμένο σε υψόμετρο 390 μέτρων. Η φύση γύρω του πανέμορφη, μοναδική και μυστήρια, αφού συνδυάζει το ξηρό «κίτρινο» πεδινό τοπίο με τις ελιές και τις παπουτσοσυτζιές με το πράσινο από τα δάση του Τροόδους, αφού βρίσκεται στους πρόποδες της οροσειράς. Λέγεται ότι το όνομά του το πήρε από τα ματσικόριδα που βλαστούν στην περιοχή. Το χωριό σημειώνεται σε παλιούς χάρτες με την ονομασία Micco, ενώ από τους Ναΐτες ιππότες το 1100 μ.χ. αναφέρεται ως Micero. Σήμερα η κοινότητα αριθμεί γύρω στους 750 κατοίκους. Πόσο εύχομαι να φωτίσει ο Θεός τους ιθύνοντες να γίνει κάτι και να μην καταστραφεί αυτή η υπέροχη φύση με τα έργα που σχεδιάζονται. Στο Μιτσερό Ι - Το εργοστάσιο χρυσού μουσική & βίντεο   ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ στο Facebook https://fb.watch/cLmtpqAr-f/...