Ο Βαλεντίνος και το εκπαιδευτικό μας σύστημα

Έβρεξεν τόσο δυνατά την προηγούμενη νύχτα που ο λόφος πάνω απ τον δρόμο που οδηγεί στο Παράκεντρο έσκασε, εγκλωβίζοντας τόσο τα αυτοκίνητα μας όσο και εμάς. Ο Ξενάκης / σε κατάσταση αμόκ, διότι έπεσε η ζάχαρη του, ήθελε επειγόντως σοκολατίνα. Το κοντινότερο τρακτέρ το οποίο θα μπορούσε να μας απεγκλωβίσει και να μας σώσει από την γκρίνια του άρκουδου βρισκόταν στο Φοινί, αλλά με τίποτα δεν μπορούσε να μας εξυπηρετήσει πριν περάσει το 48ωρο.

Μόνη λύση: το σύνηθες τηλεφώνημα στον Βαλεντίνο. Ό,τι κι αν ζητήσεις που τούτον το παιδί, θα κάνει τη γη πηγή να σου λύσει το όποιο πρόβλημα κλείνοντας πάντα με τη φράση: «Με φοάσαι τίποτε, εγιώ είμαι ο μάστρος»! Έτσι σε τρεις μόνο ώρες, ο δρόμος καθάρισε δια χειρός «Super Valentino» και ο Ξενάκης απολάμβανε τη σοκολατίνα του στην Τριμίκλινη. Ειλικρινά, δεν ξέρω πώς θα ήταν η ζωή μας στη Λεμύθου χωρίς την παρουσία του. Ούτε ξέρω πού και πώς έμαθε τόσες τέχνες γιατί εδώ στη Σχολή Μιτσή όπως και σε όλα τα δημόσια σχολεία γενικής εκπαίδευσης, αντί να τους μαθαίνουμε πώς να ζουν και πώς να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις και τις αναποδιές της ζωής, τους προετοιμάζουμε αποκλειστικά για τη θέση του επιστήμονα, αστροφυσικού, μαθηματικού, λογιστή που τόσοοοο ανάγκη έχει ο τόπος! Ακόμα και τα μαθήματα που θα μπορούσε να δώσουν έμπρακτη χαρά και να αφήσουν το δεξί ημισφαίριο και τη φαντασία να ανθίσει, όπως το Θέατρο, η Μουσική και η Τέχνη, στο Λύκειο μεταμορφώνονται σε άκρως θεωρητικά και ανέραστα μαθήματα επιλογής. Όχι, στο εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν μας νοιάζει ούτε πώς θα γίνουν σωστοί γονείς, ούτε πώς θα μαγειρέψουν για τα παιδιά τους, ούτε τους προετοιμάζουμε για τις πιθανές ασθένειες που θα αντιμετωπίσουν ώστε να τις προλάβουν, ούτε πώς να αλλάξουν μια πρίζα, έστω μια πάνα, να φτιάξουν ένα καζανάκι με διαρροή, ούτε καν πώς να καλλιεργήσουν τη γη για να έχουν μια δική τους τοματούλα. ΌΧΙ δεν πρέπει να είναι ανεξάρτητοι γιατί έτσι δεν θα μπορεί να τους ελέγχει το σύστημα. Και έτσι καταντήσαμε ένα κράτος άνεργων «επιστημόνων» με τους πραγματικούς δουλευταράδες να είναι εισαγόμενοι, σαν κινέζικα προϊόντα. Τέλος πάντων, εδώ στη Λεμύθου είμαστε τυχεροί που ο Βαλεντίνος κατάφερε να κατακτήσει τη ζωή από μόνος του (δεν έφυγε ποτέ του από το χωριό). Κτίσιμο πέτρας, μπογιατίσματα, σοβατίσματα, μαγείρεμα, καλλιέργειες, μεταφορές, κόψιμο χόρτων ακόμα και σέρβις αυτοκινήτων! Ό,τι του ζητήσεις χωρίς να χασομερά το διεκπεραιώνει στην εντέλεια. Με ένα κρουασάν και ένα φραπέ κερδίζεις το πιο όμορφο του χαμόγελο. Και είναι τόση η τιμιότητά του που όταν τελειώσει και ζητήσεις το λογαριασμό η κλασική απάντηση: «Όσα θέλεις». Τις περισσότερες φορές καβγαδίζουμε γιατί θεωρεί ότι του δίνω περισσότερα από όσα δούλεψε. Ο Βαλεντίνος μας γεννήθηκε τον Απρίλη του 1991 εδώ στη Λεμύθου. Εγώ τον είχα μαθητή από το 2003 μέχρι το 2009. Φυσικά και δεν αρίστευσε διότι δεν τον ενδιαφέραν αυτά που θέλαμε να του μάθουμε με το ζόρι. Ήταν πάντα όμως ένα φρόνιμο και φιλήσυχο παιδάκι. Παρόλο που δεν ήταν στους Ορειβάτες, εγώ τον χρησιμοποιούσα κάθε τόσο στα κλιπ που ετοιμάζαμε για το λαμπερό του χαμόγελο και το ήθος του όπως π.χ. στο Χριστούγεννα στο 2:09 με 2:19 

ή στο Χρυσοπράσινο Φύλλο στο 0:36 με 0:45

ΑΣΤΕΙΑΚΙ: Στα 31 του, έχει μόνιμη πρωινή δουλειά αφού είναι ο επιστάτης της Σχολής Μιτσή. Μόνη μου έγνοια είναι να μεν μας τον τυλίξει καμιά ξενοχωρίτισσα και τον χάσουμε, γι’ αυτό αν υπάρχει κάποιο κορίτσι που είναι διαθέσιμο να ζει στη Λεμύθου ή έστω στα γύρω χωριά να φροντίσει άμεσα να τον ξελογιάσει!

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

https://www.facebook.com/c.cacoyannis

https://www.instagram.com/cacoyannis

https://www.tiktok.com/@cacoyannis 

https://www.youtube.com/parakentro

https://cacoyannis.blogspot.com 

https://linktr.ee/cacoyannis

www.parakentro.com