Ο καημένος ο Κωστάκης για 20 μέρες είχε συνεχόμενους πόνους στον λαιμό και στο στέρνο. Φοβούμενος τα χειρότερα ωστόσο, τους αγνοούσε εσκεμμένα. Έλα όμως που την περασμένη βδομάδα ξύπνησε απότομα τα ξημερώματα με μια απίστευτη δύσπνοια. Θα έβγαζε, δεν θα έβγαζε τη νύχτα, το μόνο σημάδι πως είναι ακόμα ζωντανός το ροχαλητό, ναι αυτό σαν κουγκρομηχανή, του αδιάφορου Ξενάκη από το απέναντι δωμάτιο. Να ξαπλώσει αδύνατο, έτσι την έβγαλε στην πολυθρόνα, με προσευχές μετάνοιας και τρία μαξιλάρια για παρηγοριά, μέχρι να ξημερώσει για να καλέσει γιατρό.
 |
| ο Κωστάκης και ο Ξενάκης |
Στις 8 άρχισε τα τηλεφωνήματα. Το πιο σύντομο ραντεβού που βρήκε, στις… 18 Αυγούστου!
«Αν περιμένω μέχρι τότε», σκέφτηκε, «με βλέπω να τα πίνουμε παρέα με τον Άγιο Πέτρο».
Απεγνωσμένος μαρτύρησε στον Κουζάλη τα βάσανά του και εκείνος, επειδή είχε πρόσφατα ένα επίσης φοβιτσιάρικο περιστατικό με δερματικά και ιλίγγους, του θύμισε πως βρήκε σωτηρία στον ομοιοπαθητικό τους γιατρό στη Λευκωσία.
Αυτούς τους ομοιοπαθητικούς τείνουμε να τους ξεχνούμε, αφού το διεθνές σύστημα υγείας (Γεσυ περιλαμβανομένου) τέτοιους γιατρούς τους θεωρεί… μίασμα, μιας και πάνε κόντρα στα κέρδη των διεθνών φαρμακοβιομηχανιών.
«Θα σου κλείσω ραντεβού μέσω τηλεφώνου, δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο», είπε ο Κουζάλης.
Έτσι και έγινε, μέχρι τις 12 το μεσημέρι με κάλεσε ο γιατρός για τη διάγνωση.
 |
| ο Κώστας Κακογιάννης στο φράγμα του Φαρμακά |
Δεν ξέρω αν έχετε εμπειρία με ομοιοπαθητική, αλλά η μέθοδός τους εν νάκκον... περίεργη:
Είτε πονάς τον λαιμό σου, είτε το στομαχάκι σου, είτε είσαι γεμάτος τσούννες, αρχίζουν τις ερωτήσεις για το αν βγάζεις τα πόδια σου έξω από τα σκεπάσματα το βράδυ, αν σου αρέσουν τα ζεστά ή τα κρύα, αν θέλεις γλυκά ή αλμυρά και άλλα τέτοια ασυνάρτητα και παράξενα. Μάλιστα στην πρώτη μου επίσκεψη που κράτησε για καμιά ώρα, νόμιζα πως είχα να κάνω με ψυχολόγο, έτσι του εκμυστηρεύτηκα τα πάντα προσωπικά με άκραν φλυαρία.
Τέλος πάντων, αυτό που έχει σημασία είναι πως όσες φορές κατέφυγα κοντά του, γιατρεύτηκα. Αμέσως.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μετά από κανένα 15λεπτο ερωτήσεων μου είπε:
-«Να πάρεις Arsenicum!»
-«Μα να με ξαποστείλεις πριν της ώρας μου θέλεις, γιατρέ μου, και θα πάρω Αρσενικό;»
Γέλασε…
Πριν περάσει ώρα, κατέβηκα Λεμεσό να το αγόρασω, ένα μπουκαλάκι 5 ευρώ, τρεις γλυκιές καραμελίτσες ήταν η δόση σε σχήμα μπίλιας και ο αφόρητος πόνος τριών βδομάδων εξαφανίστηκε ως διά μαγείας!
Η ίδια θαυματουργή θεραπεία και όταν είχα πάθει κορωνοϊό (τη δύσκολη εκδοχή, αφού ήμουν από τους πρώτους) τον προπερασμένο Νιόβρη. Πέντε μέρες με 39 πυρετό που δεν έπεφτε με τίποτα. Μετά το τηλεφώνημα, τρεις μπαλίτσες Sulphur και έγινα περδίκι.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας, ευδιάθετος πήγα εκδρομούλα και 10 χιλιόμετρα περπάτημα στον Φαρμακά, χωρίς τα φάρμακά μου. Η φωτογραφία από το φράγμα εκεί.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προς Θεού, με κανένα τρόπο δεν πάω κόντρα στην δυτική ιατρική και τους ιατρικούς ελέγχους και αναλύσεις. Αυτά τα έκανα και για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Η ομοιοπαθητική πιστεύω πως δεν είναι για τα πάντα. Πολλές φορές όμως τα προβλήματά μας είναι ψυχοσωματικά και χρειάζονται μια ολιστική θεραπεία και ίσως αλλαγή στάσης στη ζωή αντί της χρήσης χρόνιων φαρμάκων που μπορεί απλά να κοιμίζουν το πρόβλημα τοπικά ή να φέρνουν άλλες παρενέργειες.
ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ 💋 ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΜΟΥ 💋 ΞΕΝΑΚΗΣ ΜΟΥ 💋 ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ 💋 ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 💋
ΑπάντησηΔιαγραφή